Lifting powieki to zespół zabiegów sprzętowych, iniekcyjnych i manualnych, których celem jest odmłodzenie i wymodelowanie okolicy okołooczodołowej (okolice oczu). Ta część twarzy uznawana jest za strefę zwiększonej wrażliwości, dlatego niechirurgiczna estetyczna korekcja powiek jest trudnym zadaniem nawet dla wysoko wykwalifikowanego specjalisty z dużym doświadczeniem. Kosmetologia mikrochirurgiczna i medycyna estetyczna oferują dziś kilka skutecznych metod podnoszenia powiek: lifting falami radiowymi, biowzmocnienia nićmi, kontur plastyczny, fotoodmładzanie, terapia mikroprądowa. Możesz wybrać najbardziej odpowiednią technikę dopiero po wizualnym zbadaniu obszaru problemowego, przestudiowaniu historii medycznej pacjenta, jego celów i wyobrażeń o tym, jaki powinien być wynik końcowy.
Specyfika liftingu okołooczodołowego
Okolica powiek, zwana także okołoczodołową (co nie jest do końca prawdą, ponieważ aparat łzowy, szpara powiekowa i worek spojówkowy również należą do przestrzeni okołooczodołowej, oprócz powiek), jest jednym z najbardziej wrażliwych obszarów ciała ludzkiego z cienką warstwą skóry właściwej i minimalnymtłuszcz podskórny. Powieki są fałdami mięśniowo-skórnymi, z tyłu ograniczone tkanką spojówkową i chrzęstną. Znajdują się wokół oka i pełnią jednocześnie kilka funkcji: chronią rogówkę i siatkówkę przed negatywnym wpływem czynników środowiskowych (promieniowanie ultrafioletowe, kurz itp. ), Oczyszczają błonę tkanki łącznej dzięki ciągłemu zwilżaniu płynem łzowym,
zapobiegają wysuszeniu twardówki okai rogówkę.
Skóra w okolicy powiek jest kilkakrotnie cieńsza w porównaniu z innymi częściami twarzy, przez co jest bardziej podatna na zmiany związane z wiekiem i stresujące, które u większości ludzi stają się zauważalne po 30 latach. W tym wieku rozpoczyna się proces naturalnego odwodnienia organizmu, w wyniku którego komórki naskórka tracą wilgoć, a skóra traci elastyczność, wiotczeje i wiotczeje. To właśnie w okolicy oczodołowej u mężczyzn i kobiet po 30 roku życia pojawiają się pierwsze oznaki starzenia: fałdy hipodynamiczne, zmarszczki mimiczne, bruzdy w zewnętrznych kącikach oczu („kurze łapki”).
Podniesienie powieki to skomplikowane zadanie, które powinien wykonać tylko wysoko wykwalifikowany lekarz z doskonałą znajomością topograficznej anatomii oka, gdyż niewłaściwe działania mogą nie tylko spowodować nowe wady, ale także poważnie upośledzić funkcję narządu wzroku. Faktem jest, że powieki biorą udział w kształtowaniu ostrości oka i geometrii optycznej rogówki, a także w regulacji ciśnienia wewnątrzgałkowego, dlatego nieprawidłowo wykonana operacja plastyczna i podnoszenie mogą wywołać zaburzenie funkcji wzrokowej (w niektórych przypadkach nieodwracalne).
Kto potrzebuje liftingu powieki
Lifting okolic oczodołowych nie ma ścisłych wskazań medycznych (poza korekcją chirurgiczną, która jest często stosowana w leczeniu patologii zakłócających normalne funkcjonowanie narządu wzroku) i wykonywana jest najczęściej na życzenie pacjenta w celu usunięcia widocznych wad estetycznych. Kosmetolodzy i chirurdzy plastyczni do takich wad zaliczają następujące wady:
- silny zwis fałdu nadoczodołowego;
- nadmiar skóry w fałdzie mięśniowo-skórnym podoczodołowym;
- opadające zewnętrzne kąciki oczu;
- wypukłości okołooczodołowe (przepukliny tłuszczowe);
- obrzęk okołooczodołowy (worki);
- patologie naczyniowe prowadzące do pojawienia się śladów trądziku różowatego i cieni pod oczami;
- zmarszczki hipodynamiczne;
- „kurze łapki” (zmarszczki w kącikach oczu);
- silnie zaznaczone rowki podoczodołowe;
- „starzenie się powieki” (więdnięcie i wiotkość skóry powiek).
Podniesienie powiek pomaga również uzyskać świeższy i bardziej otwarty wygląd, korygując zwisające worki tłuszczowe na skórze i okolicach oczu oraz poprawiając ogólny odcień okolicy.
Terminowe stosowanie różnych metod odmładzania okolic oczu pomaga rozwiązać jedno z głównych zadań liftingu okołooczodołowego - ukryć zmiany związane z wiekiem w skórze i pozbyć się wad wzroku charakterystycznych dla biologicznego starzenia się skóry właściwej na tle spadku potencjału funkcjonalnego komórek naskórka.
Ważne! Starzejące się i ciężkie powieki to dość poważna wada estetyczna, która może zrujnować nawet młodą i atrakcyjną twarz. W niektórych przypadkach oznaki starzenia się skóry w tym obszarze mogą pojawić się jeszcze przed trzydziestym rokiem życia (np. U pacjentów z niedowagą lub u osób z patologiami układu hormonalnego). Z reguły kosmetyki są nieskuteczne w korygowaniu istniejących problemów i nadają się jedynie do zapobiegania przedwczesnemu starzeniu, dlatego jedyną skuteczną metodą radzenia sobie z tą wadą jest lifting wokół oczu.
Operacja unoszenia powiek
Operacja uniesienia skóry górnej i dolnej powieki nazywana jest plastyką powiek. Jest to rodzaj radykalnego liftingu okolicy okołooczodołowej, w którym efekt ujędrnienia i odmłodzenia uzyskuje się poprzez całkowite usunięcie nadmiaru skóry i przepuklin tłuszczowych w okolicy powiek.
W przeciwieństwie do niechirurgicznych metod liftingu powieki, plastyka powiek pozwala nie tylko korygować ubytki starzejącej się skóry i poprawiać wygląd tego obszaru, ale także korygować kształt i kształt oczu, a także pozbyć się różnych patologii.
Blepharoplastyka jest skuteczna w przypadku tak poważnych schorzeń okulistycznych, jak entropion (wybrzuszenie rzęs i krawędzi powieki w kierunku gałki ocznej) czy wytrzeszcz (przemieszczenie gałki ocznej poza oczodół). W sumie rozróżnia się trzy rodzaje blefaroplastyki: górna, dolna i okrężna.
Tabela. Rodzaje radykalnego liftingu okołooczodołowego
| Typ operacji | Obszar przekroju | Jakie patologie można naprawić |
|---|---|---|
| Blepharoplastyka nadoczodołowa | Nacięcie skóry wykonane wzdłuż fałdu oczodołowego lub stępu górnej powieki. | Usuwanie nadmiaru skóry, tłuszczu podskórnego i plastyczności mięśni. |
| Blepharoplastyka podoczodołowa | Wykonuje się nacięcie przezskórne lub podrzędowe. | Usunięcie obrzęku okołooczodołowego, worków pod oczami, przepuklin tłuszczowych. |
| Okrężna plastyka powiek | Jednoczesna operacja powiek po obu stronach. | Rozwiązywanie problemów wspólnych dla wszystkich typów plastyki powiek. |
Zabieg zacieśniania strefy okołooczodołowej odbywa się wyłącznie w warunkach szpitalnych, z wyłączeniem możliwości zabiegu ambulatoryjnego. Pacjentowi podaje się znieczulenie ogólne, a czas trwania zabiegu wynosi średnio około 3 godzin. Istotną wadą tej metody liftingu powiek jest okres pooperacyjny, który choć trwa krótko (około dwóch tygodni), charakteryzuje się bolesnością, koniecznością regularnego opatrunku i kuracji antyseptycznej oraz znacznymi ograniczeniami w reżimie i czynnościach zawodowych.
Ważne! Zaletą chirurgicznej blefaroplastyki jest możliwość nie tylko napinania skóry powiek, ale także wykonywania operacji plastycznych tkanki mięśniowej, czego nie można wykonać przy użyciu sprzętu i innych małoinwazyjnych metod.
Dokręcanie strefy okołooczodołowej bez operacji
Chirurgiczny lifting powiek to wysoce skuteczna metoda radykalnego odmłodzenia okolic oczu, jednak eksperci zalecają stosowanie go tylko pacjentom w starszym wieku (po 40 roku życia) z wyraźnymi oznakami starzenia i głębokimi zmianami skórnymi związanymi z wiekiem. Przed osiągnięciem tego wieku, podczas gdy hydrodynamika tkanek mieści się w normalnym zakresie, istnieje wiele mniej traumatycznych sposobów korygowania istniejących problemów, a skuteczność większości tych technik w niektórych przypadkach można porównać z wynikiem chirurgicznego plastiku.
Wtrysk (kontur) plastiku
Plastik konturowy to chyba najbezpieczniejsza metoda niechirurgicznego liftingu skóry powiek, zgodnie z techniką należy do zabiegów mezoterapeutycznych. Konturowanie to podskórne wstrzyknięcie specjalnych implantów zwanych wypełniaczami.
Są to preparaty w postaci jednorodnej i lepkiej zawiesiny lub żelu na bazie składników wykazujących wysoki stopień powinowactwa do własnych tkanek organizmu. Mogą to być:
- kwas hialuronowy;
- hydroksyapatyt wapnia;
- kolagen (peptyd syntetyzowany przez fibroblasty, będący jednym z głównych elementów substancji zewnątrzkomórkowej skóry właściwej, zapewniający jej elastyczność i rozciągliwość);
- polimery na bazie kwasu akrylowego i kwasu metakrylowego;
- utleniony silikon o dużej masie cząsteczkowej;
- kwas polimlekowy;
- sole kwasu tripolifosforowego itp.
Najpopularniejszymi i poszukiwanymi wypełniaczami do liftingu okołooczodołowego są preparaty na bazie kwasu hialuronowego. Są to biodegradowalne (wchłanialne) implanty skórne, które nie tylko kompensują niedobór tkanek w tym obszarze, ale także pomagają niwelować zmarszczki - jeden z głównych wizualnych objawów starzenia się twarzy. Zaletami wypełniaczy hialuronowych jest wysoka hipoalergiczność i doskonałe rezultaty, które można docenić zaraz po implantacji. Bioresorpcja hialuronianu następuje w ciągu kilku tygodni, po czym wstrzyknięcia należy powtórzyć.
Implanty biosyntetyczne na bazie kwasu polimlekowego i hydroksyapatytu wapnia zachowują swoje właściwości przez 1-2 lata.
Podnoszenie RF
Lifting falami radiowymi lub falami radiowymi to niechirurgiczna procedura liftingu okolic oczu o wysokim stopniu skuteczności.
Wśród technik sprzętowych do minimalnie inwazyjnego liftingu skóry powiek górnych i dolnych wiodącą pozycję zajmuje RF-lifting, który pozwala nie tylko na uzyskanie natychmiastowego efektu naprężenia, ale także na znaczną poprawę stanu skóry w okolicy okołooczodołowej.
Fale radiowe wnikając w głąb skóry właściwej na odpowiednią głębokość nagrzewają komórki naskórka do temperatury zagęszczenia kolagenu, która wynosi około 60 ° C. Pod wpływem energii cieplnej następuje nagrzewanie się tkanki skórnej, następuje częściowe cofnięcie się podbudowy kolagenowej, w wyniku czego luźne włókna kolagenowe ulegają ponownej kompresji i przybierają charakterystyczny spiralny kształt, co jest efektem liftingu.
Lifting RF nadaje się do korygowania wszelkich problemów związanych z wiekiem w okolicy oczu (kurze łapki, zmarszczki hipodynamiczne, opadanie powiek itp. ), a uzyskany efekt utrzymuje się do 1-2 lat. Aby uzyskać stabilny efekt odmłodzenia, należy wykonać około 6-10 zabiegów w odstępie co najmniej 7-10 dni.
Wzmocnienie biologiczne nićmi (lifting nici)
Lifting nici to zabieg odmładzający okolice oczu, polegający na wszczepieniu pod skórę specjalnych nici kosmetycznych z różnych metali i materiałów syntetycznych, w wyniku czego w warstwach podskórnych tworzy się nowa podbudowa kolagenowa. Zabieg jest dość skuteczny i pozwala uporać się z problemem „starzejącego się stulecia”, otłuszczonymi przepuklinami okołooczodołowymi, zjawiskiem opadania powieki grawitacyjnej i innymi zjawiskami charakterystycznymi dla starzejącej się skóry.
Istnieje kilka typów nici do podnoszenia nici. Nici wykonane z metali szlachetnych są bardzo poszukiwane w kosmetologii. Te nici są wykonane z platyny lub złota i służą do wzmacniania górnych warstw skóry właściwej. Złote nici zapewniają nie tylko widoczny efekt liftingu, ale także stymulują metabolizm komórkowy, poprawiając zaopatrzenie komórek skóry w składniki odżywcze, tlen i witaminy. Poważne wady nici wykonanych z metali szlachetnych to wysokie ryzyko oderwania się oraz niemożność zastosowania wielu zabiegów kosmetycznych np. Fototermoliza po wzmocnieniu.
Płynne mesothreads stosowane są głównie do zwalczania małych fałdów hipodynamicznych, korygowania „starzejącej się powieki” oraz wygładzania skóry w okolicy okołooczodołowej. Czas trwania takiego zabiegu nie przekracza 20-30 minut, ale wzmocnienie płynnymi niciami ma wiele przeciwwskazań i zawsze towarzyszą mu różne skutki uboczne (obrzęk, zasinienie, zaczerwienienie). Eksperci uważają, że najskuteczniejszym sposobem liftingu powiek są nici szwajcarskie, polilaktyczne i koreańskie. Efekt po takim wzmocnieniu utrzymuje się przez około 2-3 lata.
Ułamkowa fototermoliza
Frakcyjna fototermoliza to kolejna skuteczna metoda niechirurgicznego napinania skóry powiek górnych i dolnych. Jest to odmładzanie laserowe, w którym generator lasera frakcyjnego (na przykład laser erbowy) wpływa na obszar problemowy. Wiązka generowana przez to urządzenie jest rozpraszana na wiele strumieni i uderzając w skórę, tworzy dużą liczbę mikrotermalnych stref gojenia, w których następuje główny efekt, dzięki czemu otaczające tkanki
nie nagrzewają się i nie ulegają uszkodzeniu.
Charakterystyczną cechą i jednocześnie główną zasadą działania fototermolizy frakcyjnej jest podgrzanie skóry do temperatury 250-300 ° C, co eksperci nazywają procedurą parowania. Stare, patologicznie zmienione i zniszczone komórki pod wpływem tej temperatury ulegają zniszczeniu i odparowaniu, przy czym aktywowana jest naturalna neokolageneza i wzrasta aktywność fibroblastów, które syntetyzują główne składniki macierzy zewnątrzkomórkowej - peptydy (kolagen i elastynę).
Efektem frakcyjnego laserowego odnawiania powierzchni jest zauważalne napięcie skóry na powiekach, wygładzenie zmarszczek i bruzd, przywrócenie hydrodynamiki tkanek okołoczodołowych oraz poprawa ogólnego stanu skóry w tym obszarze.
Prądy pulsacyjne (mikroprądy)
Terapia mikroprądowa odnosi się do mało traumatycznych metod podnoszenia powiek, ale istotną wadą tej metody jest krótki czas trwania wyniku (nie więcej niż 4 miesiące). Efekt kliniczny stosowania terapii mikroprądowej do podnoszenia strefy okołooczodołowej wynika z następujących właściwości prądów impulsowych:
- normalizacja przepływu limfy.Efekt drenażu limfatycznego, który działa na skórę prądami impulsowymi, poprawia ruch limfy, zapobiega jej zastojowi i pomaga rozjaśnić cienie pod oczami;
- stymulacja procesów metabolicznych.Aktywacja metabolizmu komórkowego wpływa pozytywnie na transport tlenu i składników odżywczych oraz wygląd skóry (skóra staje się gładka, nabiera zdrowego wyglądu);
- przywrócenie napięcia mięśniowego.Mięśnie powiek są dość słabe, a dodatkowa stymulacja pozwala uzyskać efekt ściągnięcia.
Standardowy czas trwania kursu to od 10 do 20 zabiegów, przy czym w większości przypadków konieczne jest powtórzenie zabiegu po kilku miesiącach.
Zdjęcia przed i po
Wniosek
Lifting powieki to trudne, ale wykonalne zadanie, dla którego współczesna medycyna estetyczna oferuje wiele skutecznych metod, w tym mało traumatyczne zabiegi z niewielkim prawdopodobieństwem powikłań. Która metoda liftingu okołooczodołowego będzie najskuteczniejsza i najbezpieczniejsza, ustalana jest indywidualnie po rozmowie z pacjentem, zdiagnozowaniu obszaru problemowego i zapoznaniu się z danymi z historii choroby.
Zastosowanie technik chirurgicznych jest wskazane głównie u pacjentów z wyraźnymi oznakami starzenia w okolicy oczu, u których stosowanie delikatnych technik jest nieskuteczne i przypuszczalnie nie da stabilnego pozytywnego wyniku. Dla osób z początkowymi objawami „starzenia się” lepiej jest wybierać metody małoinwazyjne z niewielkim stopniem urazów tkanek i krótkim okresem rekonwalescencji.